Paasretraite met 'n spring in 't veld

OPNIEUW een retraite waar ik fungeerde als vrijwilliger! Dagen met lachen, dansen en steunende woorden, maar ook tranen, onmacht en verdriet.

De paasretraite, georganiseerd door ESpoir, vond plaats in Waulsort van zaterdagavond 8 april tot vrijdagochtend 14 april. Voor de ene persoon 2 uurtjes rijden, voor de andere een urenlange rit naar dit rustieke dorpje in de Belgische Ardennen. Sommigen kwamen alleen met de auto, anderen hebben gecarpoold. Elke deelnemer komt met een huppelend hart, het huis binnen. Een huppelend hart van angst, verdriet, spanning, opluchting of enthousiasme.

De groep

Vijftien unieke (onbekende) personen, die na enkele dagen elkaar omarmen. Zó mooi om dit te mogen ervaren, elke keer opnieuw. De eerste momenten voelden onwennig aan, zowel voor de deelnemers als de vrijwilligers. Je komt tenslotte ook samen met onbekende mensen, in een onbekende omgeving. Na de eerste avond is het ijs reeds gebroken! Velen voelen zich verbonden met elkaar, omdat ze eindelijk terecht komen in een omgeving met mensen die ze begrijpen en aanvaarden. Ook al heeft niet elke persoon dezelfde soort eetstoornis. De kernstruggles zijn hetzelfde, dus steun vinden we allemaal. De kracht van een groep lotgenoten kan zo sterk en hartverwarmend zijn!

De herstelweg

Elke deelnemer staat op een ander plekje op de weg naar herstel. Er bestaat niet zoiets als 'ziek of hersteld'. Eetstoornisherstel kent verschillende stadia en dat kan soms frustrerend zijn in een groep waarin iedereen een eetstoornis heeft. Eetstoornissen zijn b*tches van wezens, daar kan je als persoon niets aan doen. Wist je trouwens dat sommigen hun eetstoornis(stem) een naam geven, bijvoorbeeld Ed of Désirée!? Dit kan gemakkelijker zijn om weerwoorden te geven tegen dat duiveltje in ons hoofd.

Tijdens de eetmomenten hangt er spanning in de lucht. Ik denk dat je ook niets anders kan verwachten. Die eetstoornissen beginnen in die hoofdjes te roepen. Maar na enkele eetmomenten werd de sfeer ook tijdens deze momenten luchtiger. Hierbij wil ik Phebe, mede vrijwilligster, bedanken om die momenten aan tafel leuker te maken. Phebe is 'the queen' van de echt PLATES. Haar enthousiasme is zó heerlijk aanstekelijk.

Verder vinden er uiteraard ook therapiesessies plaats, maar liefst 6 per dag. Pittig en intens, maar ook leerrijk! Het geeft de deelnemers handvaten, tools en kennis om mee aan de slag te gaan, zowel tijdens de retraite als erna. Tools die essentieel zijn om stappen te zetten in die loodzware strijd tegen een eetstoornis. Ik merkte op dat elke deelnemer tijdens die intense week vooruitgang maakte. Ik geloof zo hard in de kracht van de mensen die ik mocht ontmoeten tijdens de retraite! JA, jullie mogen er zijn. Ja, jullie zijn fantastisch. JA, jij verdient herstel. Go for it, pleaseee!

Vrijwilliger

Zelf ging ik, zoals eerder gezegd, mee als vrijwilliger (voor de tweede keer!). Ik merk op dat ik stappen gezet heb door het vrijwilligerswerk binnen de retraites. Ik kan weerwoorden geven, iets dat ik dacht nooit te kunnen. Ze geloven is dan weer een ander verhaal. Ik zie hartverwarmende mensen, die afgekraakt worden door hun eetstoornis. Dat doet pijn in m'n hart en het gevoel van onmacht is groot. Daarnaast is het als herstellende vrijwilliger zeker niet gemakkelijk om jezelf te 'beschermen' tegen triggers. Of is het net de kunst om die triggers toe te laten en er niet proberen naar te handelen?

Momenteel is het moeilijk voor mij om mijn masker af te zetten. Ook op retraite was dit zo. Soms heb ik dit écht nodig om mezelf te beschermen. Zowel Phebe als ik (vrijwilligers van dienst tijdens de paasretraite) kregen de boodschap van de deelnemers dat ook wij ons kwetsbaar mogen tonen. Zó fijn om te horen.

Unieke kracht

Er zijn introverte en extraverte mensen, en beiden zijn meer dan oké. Je mag en kan jezelf zijn, zowel tijdens de retraite als in je thuisomgeving. Ik ben elke deelnemer en begeleider dankbaar! Dankbaar om zichzelf kwetsbaar op te stellen en om daarnaast steun te bieden aan een ander. Dankbaar voor die warme knuffels en vertrouwde babbeltjes. Dankbaar om in mij te blijven geloven.

Veel liefs,

Nora